Кілт сөздер
Аңдатпа
Бұл кешенді зерттеу пост-цифрлық сәулетке бағытталған онтологиялық парадигмалық ауысымды сыни тұрғыдан қарастырады, оны тек стильдік эволюция ретінде емес, цифрлық технологиялардың көрінетін эффектілерден шегініп, материалдық, сезімдік және алгоритмдік процестерді үйлестіретін көрінбейтін, ортақ ортаға айналатын түбегейлі трансформация ретінде анықтайды. Зерттеудің өзектілігі сәулетті жобалық-спецификалық есептеу логикалары мен деректерге негізделген күрделі ережелер арқылы басқарылатын динамикалық жүйе ретінде қарастыруға, сондай-ақ дәстүрлі статикалық объект жасауға және әмбебап стильдік кодтарға бағытталған тәсілдерді қайта қарауға мүмкіндік береді. Зерттеу бес эксперименттік жағдайды қамтитын көпқабатты гибридтік әдістемені қолданады: (1) нақты уақыттағы морфогенетикалық визуализация үшін ЖИ-негізделген генеративті дизайн; (2) бейімделетін қабықтарды қалыптастыру үшін генеративті алгоритмдер арқылы материалды автоматты түрде қайта текстуралау; (3) спекулятивті тарихи бейімдеулерді зерттеу мақсатында ЖИ көмегімен мұра нысандарын реконструкциялау; (4) құрылымдық тұтастықты тексеру үшін 3D-басып шығару арқылы гибридтік цифрлық-физикалық прототиптеу; (5) Unreal Engine және Oculus Quest 2 арқылы 1:1 масштабтағы VR иммерсивті бағалау. Нәтижелер пост-цифрлық формалардың бейімделгіш, көпагентті жүйелер ретінде қалыптасатынын көрсетеді: ЖИ дизайн іздеу кеңістігін кеңейтіп, бірізді, бірақ болжап болмайтын вариацияларды енгізеді; VR симуляциялары дәстүрлі CAD-та көрінбейтін кеңістіктік және эргономикалық сәйкессіздіктерді анықтайды; ал физикалық прототиптеу цифрлық пластикалылық пен материалдық шектеулер арасындағы қажетті кері байланыс циклін қалыптастырады. Зерттеу сәулетшінің рөлі түбегейлі өзгергенін көрсетеді: ол енді бекітілген формалардың жеке авторы емес, эволюциялық процестер мен адам-машина симбиозының кураторы болып табылады.